Kategoria: Normy w komunikowaniu
NIEPRZYPADKOWA KONCEPCJA
Wydaje się jednak, że wizjonerzy „społeczeństwa globalnego” po prostu ignorują rzeczywiste mechanizmy rządzące dziś obiegiem wartości i wzorów kulturowych, które to mechanizmy — jak to stwierdziliśmy — premiują jedne kraje, a dyskryminują inne. Nieprzypadkowo chyba omawiana koncepcja zrodziła się w
UNIWERSALNY ŚWIAT
Tak sformułowany postulat „uniwersalizacji świata” musi więc budzić zasadnicze sprzeciwy nie tylko z perspektywy krajów socjalistycznych, ale w ogóle większości narodów naszego globu, które nic by na niej nie zyskały. Dotyczy to zwłaszcza krajów o młodej państwowości, będących w przededniu emancypacji
REALIA I DĄŻENIA
Daleko słuszniejsza, bo odpowiadająca realiom i dążeniom narodów, jest teza, że zjawiska te podnoszą znaczenie pluralizmu kulturowego, a zatem i rangę wymiany wartości pochodzących z różnych kultur, jak bowiem trafnie zauważa wybitny pedagog amerykański, P. Braidsted — „dyfuzja wiedzy, wzrastająca
FILOZOFICZNA TEZA
I nie przyda się tu na nic wymyślanie teorii, że w wieku atomu, cywilizacyjnego przyspieszenia oraz globalizowania się wielu problemów współczesności nadmierne zróżnicowanie kulturowe stoi na drodze postępu ludzkości. Ale czymże jest postęp? Jeśli za jego kryterium uznać jedynie wzory
NA PRZYKŁADZIE JĘZYKA
Widać to doskonale na przykładzie języka, który sam w sobie jest dobrem kulturowym. Bo jakże inaczej wyjaśnić przesłanki genetyczne wielojęzyczności, jeśli nie dążnością człowieka do rozszerzenia intelektualnych możliwości poznania świata? „Świat sam w sobie jest zróżnicowany i w wielu swych przejawach
CELOWE UZASADNIENIE
Wydaje się, że takie celowościowe uzasadnienie sensu pluralizmu można rozciągnąć na całą sferę kultury. Jeśli bowiem postęp dokonywał się dotąd w warunkach pluralizmu, to znaczy, że był on w tych procesach rozwojowych niezbędny, w przeciwnym razie ludzkość, która dąży do
KORZYSTNY CZYNNIK
Jest ponadto korzystnym czynnikiem równowagi, który chroni przed wzajemnym izolowaniem się społeczeństw oraz umożliwia pogodzenie dialektycznej sprzeczności między dążeniem do suwerenności i ochrony tożsamości a wzrastającą współzależnością świata. Z faktu, że świat był zawsze pluralistyczny kulturowo nie wynika jeszcze, że każda
ROZWINIĘCIE W KONCEPCJI
Idea ta znalazła rozwinięcie w koncepcji dopełniania się kultur, które w warunkach komunikującego się świata musi przeistaczać się w ich dialog. Ten z kolei „opiera się (…) na uznaniu (i rozpoznaniu) różnic kulturowych, odmienności kultur, czyniąc te kultury równorzędnymi partnerami,
ZWYCIĘSTWO DLA DIALOGU
Historycznym zwycięstwem tego dialogu będzie rozwiązanie odwiecznego dylematu partykularyzacji i uniwersalizacji kultur, dzięki czemu będą one wolne od obu szkodliwych ekstremów: absolutnego relatywizmu, bo zawsze będzie istniał jakiś najmniejszy wspólny mianownik wartości ludzkich, i absolutnego uniwersalizmu, bo nigdy dwie (czy
NADZIEJA LUDZKOŚCI
Zatem nadzieją ludzkości nie jest „superkultura”, czyli zuniformizowane wzory podciągnięte pod jeden strychulec masowych standardów współczesności, lecz pluralizm kulturowy — czyli taki stan współistnienia kultur, z których każda zachowuje odrębność i tożsamość, ale które wzajemnie na siebie oddziaływając tworzą w